اخبار

آرایشگر کسی است که کارش بیشتر بریدن لباس و عروس و استایل و ریش مردان و سلمانی پسران یا بریدن ریش است.محل کار آرایشگاه به «آرایشگاه» یا «آرایشگاه» معروف است.آرایشگاه ها محل گفتگو و گفتمان عمومی نیز هستند.در برخی از آرایشگاه ها تالارهای عمومی نیز وجود دارد.مناظره ها فضاهای باز هستند که نگرانی های عمومی را ارائه می دهند، جایی که شهروندان در مورد مسائل جاری بحث می کنند.
در گذشته آرایشگران (معروف به آرایشگرهای جراحی) جراحی و دندانپزشکی نیز انجام می دادند.با افزایش تیغ های ایمنی و کاهش تعداد تیغ ها در فرهنگ های انگلیسی زبان، اکثر آرایشگران در حال حاضر در پوست مردان به جای موهای صورت متخصص هستند.
امروزه آرایشگر را هم یک عنوان حرفه ای می نامند و هم یک آرایشگر که در موهای مردانه تخصص دارد.از لحاظ تاریخی، همه آرایشگران آرایشگر محسوب می شدند.در قرن بیستم، حرفه آرایشگری از آرایشگری منشعب شد و امروزه آرایشگران می توانند به عنوان آرایشگر یا آرایشگر مجوز بگیرند.آرایشگران از نظر محل کار، مجوز ارائه خدمات و نامی که برای اشاره به خود استفاده می کنند، متفاوت هستند.بخشی از این تفاوت در اصطلاح به هنجارهای یک مکان معین بستگی دارد.در اوایل دهه 1900، یک کلمه جایگزین برای آرایشگر "کاتلر" در ایالات متحده استفاده شد.ایالت های مختلف در ایالات متحده در قوانین مجوز و استخدام متفاوت هستند.به عنوان مثال، در مریلند و پنسیلوانیا، متخصص زیبایی نمی تواند از تیغ های مستقیم استفاده کند، که به شدت برای آرایشگران در نظر گرفته شده است.از سوی دیگر، در نیوجرسی هر دو توسط هیئت دولتی آرایشی و بهداشتی اداره می شوند و دیگر تفاوتی بین آرایشگران و آرایشگران وجود ندارد، تا زمانی که مجوز یکسانی برای آنها صادر شود و بتوانند هنر اصلاح با رنگ را انجام دهند.و سایر اقتصادهااگر بخواهند کار و قیچی می کنند.[نقل از کار] در استرالیا، در پایان اواسط قرن بیستم، اصطلاح رسمی، آرایشگر کشاورز بود.سلمانی تنها نام رایج در میان مردان پرست بود.در این زمان، اکثر مردم در یک آرایشگاه یا آرایشگاه یا سالن کار می کنند.